SÜVEYDA

“Halbuki dut gibi o leke
Yine kendinden olanla
Beyazlaşır yüreğim’in bulutları…”

ALEVLER İÇİNDE

“Halbuki ateş olanı sen sanırdım
Meğerse ardında küller bırakan benmişim”

DÜŞLE’MEK

“Olmaz ya, mutlu oluruz hani
Birkaç kahkaha ile şaşırtıveririz
Hayatın şaşmış terazisini”

Düşünsel

Bazı anlarım vardır: kendimle baş başa kalmaya korktuğum. Çünkü düşüncelerim var baştan ayağa düşman kesilmişçesine saldıran. Bir de durmaksızın onlara destek veren zihnim.

KARDAN HAYALLER

“Bizim harbimizden küçük bir “kar savaşı”
Sonrasında dönüşen iki büyük kardan adam”

Gözyaşları Neyi Tutar?

İçimde tutamadığım öylesine şeyler var ki… Üstelik dışarı öylesine çıkmak istiyorlar ki… Gözyaşları onlar için bir kaçış ya da tutunuş olabilir mi? Sahiden gözyaşları neyi tutar?

YAN YOLCU YAN

“Şahit ol yakı(nı)şıma
Sahip olduğun tüm anıları”

Ölüm Üzerine

Ölüme doğru koşarken zamana teşekkür mü etmeli tüm yaralarımı kapattığı için? Yoksa lanet mi okumalıyım ölüme birkaç kaldığı için?

İnsanın Kozası

Kimimiz takılıp kalırız ördüğümüz bu iplerine arkasında. Kimimiz de tüm zarafetiyle bürünüverir bir kelebeğe, bir kanat çırpışıyla tüm güzellikleri serebilir önüne: varlığıyla…

Belleğin Akışı

Hiçbir düşüncenin akmadığını varsaydım. Zihnimin içine bir şey girmiyor ya da çıkmıyor. Böyle kalıyorum bir süre… Gözlerim kapalı ve de fırlayıp çıkmaya hazır bir ok gibi gergin. İşte o an başlıyor her şey.