Siyah beyaz bir film gözlerim

Eski bir aşkı anlatır perdede

Sadece sen oynarsın      

Yüreğim konuşur sen susarsın

Elinde iki fincan kahve

Oturur yanıma yağmurları izlersin

Bulutların ağladığını hisseder tenim

Camları döven tanecikleri işitir benliğim

Gülüşün hissettirir kendini bilirim.

Ah, bir de uzaktan göz kırpmaların yok mu?

Yağmur tanelerinin kirpiklerine düşüp

Gözlerindeki gülüşü silmesiyle

Göz kapakların kapanır, yüreğim kırpılır

İki fincan kahvenin hatırı kalır.

Ve film kalkar perdelerden

Yalnızlığa bürünür yeniden

Sessiz bir gemi gibi

Yalnızca ben boğuşurum dalgalarla

Elimde bir fincan kahve

Alaycı bir yağmur damlar için(m)e

Bulutların güldüğünü bilir tenimdeki duvarlar

Kalbim hisseder yaşları toprağı yıkar

Kaçak bakışlar gönlüme şimşek çakar, bilirim.

Ah, keskin yüz hatlarında saklı o dudaklar yok mu?

Kahve telvelerinde seni aramak gibi

Kokusu da tadı da hâlâ oradayken

Öpmeli seni, çok geç olmadan.

Soğuk ve acı bir kahve kalmış elimde

Dudakların uyandırmış beni, film sona ermiş.

Dışarda güneş, içimde yağmur, kalbimde sen.